TAŞLAR

Zamanın en iyi sözlerinden biridir ‘Kendine iyi bak!’

Bir dilektir esasında hep sözü edilen. Asabi kadın yapıştırır cevabını: "Sana soracaktım sanki ne yapacağımı. Bakarım bakmam sana ne ki." Yalan değil aklımın bir köşesinde vardı hep ama hiç dile getirmedim. Başkası dese ama hiç mi hiç şaşırmazdım. Bu hep olur bana zaten. Ortak bir dil var konuştuğumuz ama nedense hiç dile getiremediğimiz. Ha işte o dile getirebilenler de toplumda dışlanmaya mahkum ve asabiyet damgasını yiyenlerdir. Yazık... Halbuki insan ne düşündükleri ne de söyledikleri için hor görülmelidir. İşte kendimle çeliştiğim ilk cümleyi yazdım. Sen de didin orda dur ben istikrarlıyım diye, nafile canım. Her insanın her an yaşadığı olağan durumlar. Patavatsızlıkmış aşırılıkmış vs. Geçiniz lütfen bunları artık. Yormayın bizleri rica ederim. Ben kendime iyi bakarım. Peki ya sen? Sen de kendine iyi bak o zaman canımın içi. İşte bu kadar basit bu iş. Yormayalım biz birbirimizi. Sonra yaşamaya gücümüz kalmaz. Taşlar olduğundan daha da ağır gelir...